اگر اختلافی بین شما و دیگران به خصوص شما و همسرتان ایجاد شده، پیشنهاد می‌شود یک قلم و کاغذ بردارید و بنویسید که چگونه اختلاف آغاز شد؟ چه چیزی بین شما رد و بدل شد؟ و برای بهبود رابطه چه باید انجام داده شود؟
لابد با خواندن این پاراگراف پوزخندی می‌زنید و می‌گویید نوشتن چه سودی دارد. ولی بد نیست بدانید به گفته روانشناسان و مشاوران خانواده بهترین روش برای رسیدن به هدف مورد نظر یعنی یافتن علت اختلاف بین خود و همسرتان، نوشتن است. در این خصوص نظر ابراهیم‌زاده، مشاور و زوج‌درمانگر را پرسیده‌ایم.
نوشتن مشکلات می‌تواند در بهبود روابط صمیمانه موثر باشد؟
در روان‌شناسی اصطلاحی به نام self monitoring یعنی نظارت بر خود وجود دارد. دقیقا مانند کسی که یک فیلم از خود بگیرد و بنشیند آن را با دقت تماشا کند. در این حالت فرد می‌تواند بسیاری از حرکات و رفتارهای خود را بازنگری کند و نقاط مثبت یا منفی رفتار و حرکات خود را متوجه شود.
بنابراین وقتی زوجینی که با هم مشکل دارند، از آنها می‌خواهیم در مورد افکار و رفتار روزانه خود این عمل را انجام دهند و مدام افکار و رفتار خود را زیر نظر بگیرند تا فراوانی و نکات مثبت یا منفی خود را متوجه شوند. در واقع، بهترین روش برای رسیدن به هدف مورد نظر نوشتن است.
در بیشتر موارد شاهد هستیم که زوجین در نوشته‌های خود، از ضمیر (او) استفاده کرده‌اند! «او این کار را انجام داد! او فلان حرف را زد. او اعصاب من را خرد کرد. اگر او این کار را نمی‌کرد یا فلان کار را انجام می‌داد، من که مشکلی نداشتم!» و... خلاصه اینکه انگشت اشاره به سمت دیگری است.
بعد از اینکه از آنها می‌خواهیم که حالا در مورد خودشان بنویسند، البته منصفانه. در این زمان باید ببینیم که فرد در مراوده‌های خود بیشتر از ضمیر (تو) استفاده می‌کند؟ یا از ضمیر (من)؟
مثلا تو باید این کار را می‌کردی! تو نباید فلان حرف را می‌زدی! تو .......
اگر در این تکلیف نظارت بر خود، کمتر از ضمیر «من» استفاده شود، جای تأمل و تفکر دارد چراکه بسیاری از مشکلات و ناخشنودی‌های افراد در روابط بین فردی نشأت گرفته از همین امر است. یعنی من خودم و سهم خودم را نادیده می‌گیرم و مسئولیت تمام وقایع را به گردن دیگران می‌اندازم. انتظار دارم دیگران تغییر کنند، دیگران تلاش کنند تا من حس و حال بهتری داشته باشم.