با تولد اولین فرزند یک خانواده، حال و هوای تازه ای در روحیه ی اعضای آن خانه پیدا می شود. فرزند تازه به دنیا آمده می شود گل سر سبد خانه، می شود کانون اصلی توجه و محبت اعضای آن خانواده. هر چیز را که بخواهد می تواند به راحتی به دست بیاورد، هر کاری را که بخواهد انجام می دهد، هر جلب توجهی کند، مورد توجه قرار می گیرد.

قصه از آنجا شروع می شود فرزند اول هر خانه پادشاه است، اما این فرمانروایی یک روزی تمام می شود و آن روز، روز به دنیا آمدن فرزند بعدی است حال باید دید والدین با این پادشاه کوچک  چه کنند؟

آماده سازی حاکم کوچک

گام اول
والدین باید در زمان بارداری مادر، کودک خود را برای ورود عضو جدید به خانواده آماده کنند. قبل از تولد باید به کودک اول، توضیحاتی داده شود. در طول 9 ماه بارداری مادر، بهترین فرصت برای آماده سازی ذهن کودک ایجاد می شود. والدین کم کم باید به کودک خود بگویند که برایش می خواهند یک خواهر کوچولو  یا یه برادر کوچولو   بیاورند و قرار هست که با یکدیگر بازی کنند و پارک بروند. باید به صورت غیر مستقیم به کودک خود اطمینان بدهند که قرار نیست خواهر یا برادرش جای او را بگیرد و قرار هست هر دو در کنار همدیگر باشند و همدیگر را دوست داشته باشند و با هم بازی کنند.

گام دوم
با ورود کودک جدید، والدین هیچ گاه نباید تغییرات اساسی در تمام جنبه های زندگی کودک اول بدهند. مثل تغییر در اتاق خواب، وسایل شخصی و یا حتی تغییراتی در نحوه گذراندن اوقات فراغت کودک و بازی کردنش

بعد از ارائه این نکته مبنی بر این که فرزند دومی در راه هست که قرار است با یکدیگر بازی کنند و همدیگر را دوست داشته باشند، باید در مرحله بعد ذهن کودک را آماده این نکته کنیم که در ابتدای تولد خواهر یا برادرش بسیار کوچک و ضعیف و ناتوان است. او نمی تواند مثل ما هر غذایی را بخورد، کارهای شخصی اش را خودش انجام بدهد و یا حرف بزند. به کودکتان بگویید تو باید مواظب او باشی و اول به مادر یا پدرت بگویی که چه کمکی را می خواهی به او بکنی و بعد از تایید ما آن کار را انجام بدهی. البته با لحنی بسیار مهربانانه. با گفتن این جملات به کودک می توانید از حساسیت او در زمان رسیدگی به کارهای نوزادتان، کم کنید. به کودکتان بگویید که ما حتما نیاز به کمک تو داریم تا بتوانیم از خواهر یا برادر کوچولو مواظبت کنیم تا مثل تو بزرگ بشود و بتوانید با هم بازی کنید.

منبع