اصولا لجبازی یک نوع رفتار و واکنش نامطلوب است که به صورت های مختلفی خود را نشان می دهد از جمله آسیب رساندن به دیگران ،ناسزا گفتن ،گریه کردن، گریه کردن وفریاد کشیدن ، شکستن وسایل، آسیب رساندن به خود ودیگران و...در افراد لجباز پایین بودن اعتماد به نفس و عدم داشتن خود باوری مثبت و پذیرفتن خود واقعی مشهود است.
تأثیر هورمون ها و فشارهای متفاوتی که
گاه منشأ جسمی و برخی اوقات منشأ روحی دارد، سبب می شود که نوجوان امروز و
کودک دیروز ما دست به رفتارهای غیرقابل قبول و گاه تشنج آمیز بزند. لجبازی
یکی از این رفتارهای خاص دوران بلوغ است. اگر شما هم نوجوانی در خانه
دارید، حتما این رفتارها برایتان تازگی ندارد؛ لجبازی های نوجوانی اتفاق
تازه و تنها منحصر به فرزند شما نیست؛ مسئله ای است که در این سن و سال
پررنگ می شود و گاه خانواده ها را دچار تنش و اضطراب می کند. در این فرصت
به لجبازی نوجوانان، علل آن و راهکارهای کنار آمدن و مقابله با آن خواهیم
پرداخت.
چرا لج می کنی؟
به
طور کلی لجبازی نوجوانان تحت تأثیر عوامل عاطفی، روانی و اجتماعی است که
هیچ کدام را نمی توان نادیده گرفت. مهم ترین و اصلی ترین علت های لجبازی در
نوجوانان، بحران دستیابی به استقلال است که می توان آن را ذیل مبحث بحران
هویت توضیح داد. در واقع بحران هویتی که سبب شکل گیری شخصیت نوجوان می شود
در 3 مرحله اتفاق می افتد؛
مرحله اول که سرآغاز نوجوانی است،
زمانی اتفاق می افتد که نوجوان هنوز کاملا رشته های ذهنی خود را از دوران
کودکی نگسسته، ولی قطع بعضی از آنها را شروع کرده و همین انقطاع اولیه باعث
برخی ناآرامی های روحی یا به اصطلاح تکانش های روانی می شود؛ اضطراب،
زودرنجی، افسردگی، درونگرایی و البته لجبازی... .
مرحله دوم، زمانی است که نوجوان در
برابر محیط خود موضع مشخصی را اتخاذ کرده و برای زندگی اش طریقه رفتار
معینی را درنظر گرفته، مشخصه این مرحله، در خود فرو رفتن و به گوشه ای
خزیدن است.
مرحله سوم مربوط به گشایش است. نوجوان
در این مرحله فعال و مثبت می شود و این نشانه برون رفت از بحران هویت به
شمار می آید و می توان امیدوار بود که نوجوان ثبات شخصیت خود را بازیافته
باشد.
مراحل شکل گیری شخصیت و بحران هویت را
بسیار مختصر بیان کردیم تا با هم به درکی عمیق تر از وضع روحی نوجوانانمان
برسیم و بدانیم که چرا نوجوان گاه بنای بدخلقی و لجبازی می گذارد. او به
دنبال یافتن خود و کسب استقلال و اثبات خود به عنوان فردی از جامعه
بزرگسالان است.