بی طاقت است و تحمل چیزی را ندارد، هر چه
را که می خواهد باید سریعا برایش فراهم کنم و گرنه عصبی می شود و جیغ وداد
می کشد،و... این رفتارش آبرویم را برده است دیگر خجالت می کشم، می ترسم
وقتی بزرگ هم شود این چنین باشد.
یکی از مولفه های اساسی بلوغ عاطفی
در فرد وجود صبر است. بسیاری از افراد به دلیل نبود این خصیصه در بزرگسالی
دچار لطمات متعددی می شوند. صبر خصیصه ای است که با آموزش و کسب تجربه
حاصل می شود و بهترین زمان پرورش آن نیز، زمان کودکی هر فردی است.
اگر
می خواهید فرزندی صبور داشته باشید بهتر است از همین عنفوان کودکی دست به
کار شوید و به او یاد بدهید که چگونه صبور باشد و آرامش درونی خود را حفظ
کند.
برای تربیت فرزند صبور، تدابیر کارساز زیر را عملی کنید:
یادگیری صبر نیاز به تمرین دارد. والدین بهتر است در فرصت های مناسب و به بهانه های مختلف، آن را در بین اعضای خانواده به نمایش بگذارند. مثلا، با یک برنامه از پیش تعیین شده، صبر و تحمل را به صورت یک گفتگوی کوتاه با همسر، در حضور فرزندتان به نمایش بگذارید. مثلا،از همسرتان بخواهید در جواب، سوال شما که" آیا آشغال ها را بیرون گذاشته ای؟"، عکس العمل و پاسخی نداشته باشد. چند بار این سوال را تکرار کنید و پاسخی را نشنوید، بعد از فرزندتان بپرسید: به نظرت چرا پدر جواب نمی دهد؟ به نظرت چکار کنم تا او متوجه صدای من شود؛ دعوا راه بیندازم، دوباره صدایش کنم، سکوت کنم،و...تکرار این نمایش های تمرینی نه تنها باعث می شود که قدرت تحمل فرزندتان افزایش یابد بلکه او راه های مختلف پاسخدهی به شرایط را نیز یاد می گیرد و از بین آنها مناسب ترین را انتخاب می کند.