مسلماً تاثیر گذاری والدین در تربیت فرزندان قابل انکار نیست. پدر و مادر
اولین معلم کودک هستند. هر فرزندی با سرشتی پاک به دنیا می آید ، و این
والدین هستند که تاثیر گذاری بسیار بالایی دارند و می توانند آن فرد را به
سمت صلاح و خیر هدایت کنند و یا موجب گمراهی و معضلات آینده او شوند.
ویژگی های والدین سالم از دیدگاه آیات و روایات چیست؟ و پدر یا مادر سالم چه ویژگی هایی می توانند داشته باشند؟
طبیعتا
بعد از ازدواج قرار است دختران و پسران نقش پدری و مادری را بر عهده
بگیرند و وظیفه بسیار مهم و عظیم انسان سازی و تربیت انسانی را انجام دهند و
ناچاراً با کودک خود ارتباط برقرار کنند.بنابراین ابتدا باید چه کاری
انجام دهند و چه صفاتی در خود ایجاد کنند تا بتوانند آن ارتباط سالم را
برقرار کنند؟ زمانی که خودمان از بعضی جهات ضعف داریم ، آیا می توانیم بدون
رفع آن مشکلات با فرزندان خود ارتباط برقرار کنیم؟
تا ما نتوانیم
ظرفیت های لازم را در خود ایجاد کنیم ، نمی توانیم با فرزندان خود رابطه
خوبی برقرار کنیم. مثلاً آیا والدینی که خود خشن و عصبی هستند، می توانند
مهربانی را به فرزندان خود یاد بدهند و با آن ها ارتباط خوبی بر قرار کنند؟
پس باید ابتدا پدر و مادر روی خود کار کنند ، خود را اصلاح کنند و
صفات منفی را از خود دور کنند تا بتوانند با کودک خود ارتباط خوبی برقرار
کنند.
ویژگیهای والدین سالم
الف) صفت کریم بودن
تغافل داشتن: تغافل به معنی چشم پوشی کردن و خود را به غفلت زدن و ندیدن است.
گاهی
در زندگی در ارتباط با خانواده باید خود را به تغافل زد.البته در مورد
فرزند از همه مهم تر است. چون فرزند ، کوچک و کم طاقت است و مشکلات و
خطاهای زیادی دارد و باید تغافل بیشتری در مورد او به خرج داد.
پیامبر میفرمایند:کسی که تغافل کند ، باعث می شود دیگران او را با وقار تلقی کنند.1
در روایت دیگر حضرت علی می فرمایند: در امور دیگران آن قدر ریزبین و سخت گیر نباشید و عظمت خود را با تغافل حفظ کنید! 2
نباید
همه جا مو را از ماست کشید ، مخصوصا در خانه. سعی کنید در خانه زیاد گیر
ندهید.در مورد کودک تا جایی که می توانید به اندازه توان او توقع داشته
باشید ، بنابراین سعی کنید تغافل داشته باشید و با آن احترام خود را حفظ
کنید تا فرزند اهل نق زدن نشود و جلوی شما نایستد.
حضرت علی به این
مطلب اشاره دارند که عدم تغافل موجب به هم ریختن سلامت روان می شود، لذا می
فرمایند: کسی که تغافل نکند( و در خیلی از امور چشم پوشی نکند ) عیشش کدر و
زندگی اش خراب می شود.