محیط خانه، عرصه‌ی اولیه اجتماعی که در آن نوجوان به طور مداوم‌تری تحت
نفوذ و نظارت پدر و مادر خود می‌باشد. بعد به جست‌وجوی راه‌هایی برای کسب
استقلال می‌گردد.
دوره نوجوانی دوره‌ی حساسی از رشد است. نوجوانان
به طور مداوم در حال تغییر ذهنی، جسمی و روحی می‌باشند. این دوره به عنوان
پر‌چالش‌ترین و پر‌سانحه‌ترین دوره زمانی در رابطه بین والدین-فرزند مشاهده
می‌شود. آنها درباره‌ی دنیای واقعی بیشتر آموخته و سعی می‌کنند برای مستقل
شدن از والدین و پذیرفته شدن در گروه‌های اجتماعی تلاش نمایند.
نوجوانان
می‌خواهند به عنوان بزرگسالانی که قادر به مهارت‌های تصمیم‌گیری هستند،
درک شوند. همچنین می‌خواهند تا اعضای یک گروه بزرگ از همسالان باقی بمانند.
این
موارد عامل رفتارهای ناسازگارانه فرزند در محیط زندگی خود می‌شود.
نازسازگاری کم برای نوجوان تعریف شده است چرا که سن هویت‌یابی و کسب و
شناخت استقلال است ولی رفتارهای مخرب ناسازگارانه باید مورد بررسی قرار
گیرد.
ریشه‌یابی ناسازگاری‌های نوجوان
محیط
خانه، عرصه‌ی اولیه اجتماعی که در آن نوجوان به طور مداوم‌تری تحت نفوذ و
نظارت پدر و مادر خود می‌باشد. بعد به جست‌وجوی راه‌هایی برای کسب استقلال
می‌گردد. وی شروع به ساختن مفاهیمی از خود، از طریق مشاهده واکنش‌های افراد
مهم در زندگی‌اش نسبت به خود، می‌نمایند. تجارب شخصی از ارتباط والدین-
نوجوان اولین منبعی است که نگرش نوجوان را نسبت به خود و کیفیت روابط‌شان
با همسالان را در بر می‌گیرد.