زیرنویس‌ها سابقه‌ای طولانی در صنعت فیلمسازی دارند و نخستین زیرنویس نزدیک به 90 سال پیش، یعنی تنها چند سال پس از انقضای سینمای صامت، به زبان ف
رانسوی روی یک فیلم هالیوودی در سینما به نمایش درآمد. از آن زمان تاکنون زیرنویس‌ها به زبان‌های مختلف، چه در اکران سینمایی و چه در نمایش خانگی همراه با فیلم‌ها ایجاد شده‌اند تا امکان ارتباط مخاطبان با سینمای کشورهای گوناگون را فراهم کنند. امروزه نیز هزینه ترجمه و تولید زیرنویس‌ها آنقدر پایین آمده که بسیاری از آنها را می‌توان به‌صورت رایگان از اینترنت دریافت کرد. اما بیایید کمی بیشتر با زیرنویس‌ها آشنا شویم و ببینیم چه انواعی دارند و نحوه کارکردشان چگونه است.
انواع زیرنویس‌ها
از دیدگاه ارتباط با فیلم، زیرنویس‌ها را می‌توان به سه نوع تقسیم کرد: نوع اول، زیرنویس‌هایی هستند که در تصاویر حک شده‌اند. این نوع زیرنویس‌ها که زیرنویس‌های «سخت» هم نامیده می‌شوند، جزئی از فریم‌های فیلم هستند و به همین دلیل امکان حذف آنها وجود ندارد. نوع دوم که به زیرنویس‌های «نرم» مشهورند، در داخل فایل یک فیلم یا کلیپ قرار دارند، اما برخلاف نوع اول در فریم‌ها حک نشده‌اند و می‌توان نمایش یا عدم نمایش آنها را به دلخواه تعیین کرد. برای مثال، در فایل‌های AVI امکان تعبیه تا هشت زیرنویس وجود دارد که می‌توان انتخاب کرد. نوع سوم زیرنویس‌ها به‌صورت یک فایل جداگانه عرضه می‌شوند و زیرنویس‌های خارجی (External) نام دارند.
علاوه بر این، جالب است بدانید زیرنویس‌ها می‌توانند به شکل متنی نباشند و زیرنویس‌های تصویری (Image Subtitles) هم وجود دارد! اینگونه زیرنویس‌ها که معمولا در DVDها یا VCDها مورد استفاده قرار می‌گیرد، به جای متن، تصاویری هستند که روی فریم‌های فیلم به نمایش درمی‌آیند.
اگر بخواهیم زیرنویس‌های خارجی را در نظر بگیریم، این فایل‌ها می‌توانند فرمت‌های مختلفی داشته باشند که سه فرمت SubRip SubViewer و VPlayer مشهورترین آنهاست. اما احتمالا با خودتان فکر می‌کنید چگونه این سه مورد مشهورترین هستند در حالی‌که تا به حال اسمشان را نشنیده‌اید!
حق هم دارید، زیرا این سه فرمت معمولا با پسوند فایل‌هایشان، یعنی srt، .sub. و txt. شناخته می‌شوند. تفاوت فرمت و پسوند در آن است که فرمت فایل‌های زیرنویس، نحوه چیدمان متون و زمان‌بندی‌ها را در یک فایل که معمولا دارای پسوند خاصی است، مشخص می‌کند. به عبارت دیگر، لزومی ندارد یک فایل srt حتما با فرمت SubRip باشد، اما اگر این پسوند را نداشته باشد، پخش‌کننده براحتی نمی‌تواند نوع آن را تشخیص و نمایش دهد.