چرا برخی دوست دارند که به تنهایی زندگی کنند؟ و چرا برخی افراد تنهایی و گوشه گیری را به جای روابط اجتماعی و درکنار دیگران بودن ترجیح می دهند؟! گوشه گیری و انزوا طلبی عارضه ای است که باعث می شود افراد از برقرار کردن ارتباط با افراد و محیط خارج دوری کنند.
رفتار گوشه گیری و انزواطلبی، یکی از رفتارهای نسبتاً شایع است که افراد را به شدت آزار داده و اگر درمان نشود آنان را به سمت مشکلات دیگری مثل افسردگی، اضطراب، زود رنجی و عدم اعتماد به نفس سوق خواهد داد. عدم احساس توانمندی و کمی عزت نفس و نیز ناتوانی در بروز احساسات، بیان افکار و نظریات، خود باعث جدایی فرد از فعالیت های گروهی و روابط اجتماعی می شود.
علایم گوشه گیری
گوشه‌گیری با علایم متعدد همراه است. فرد گوشه‌گیر چون نمی‌تواند مسائل و مشکلات خود را در عالم واقعیت حل کند، به تخیل و خیالبافی می‌پردازد، بی‌هدف است و نمی‌داند چه باید بکند و برای آینده‌اش چه طرحی بریزد. از مردم گریزان است و تمنا و خواهش را به عنوان تحمیل می‌داند و در برابر آن به شدت مقاومت می‌کند. از این‌رو، در ارتباط با اطرافیان دچار تضاد و کشمکش می‌گردد. برای دفاع از حقش اقدام نمی‌کند و کناره‌گیری را بر تلاش ترجیح می‌دهد.
شناخت علل رفتار انسان ها امری پیچیده است و دلیل خاصی نمی تواند رفتار خاصی را توضیح دهد، اما این امکان وجود دارد که بسیاری از افراد در شرایطی خاص رفتار مشابه داشته باشند.
در زیر برخی از علل گوشه گیری بیان شده هر چند در برخی افراد ممکن است بیش از یک دلیل وجود داشته باشد.