5 نکته مهم درباره شخصیت شناسی بر اساس عکس پروفایل
قبل از مطالعه این مطلب و رفتارشناسی بر اساس عکس پروفایل کسان در شبکه های اجتماعی، باید پنج نکته مهم را بدانید:
مسائل روان شناختی، واجد هویتی با امتحان و خطاست، پس موارد تقدیمی، اطلاق تام ندارد.
مطالعه رفتار یک شخص از پیچیدگی های ویژه خود برخوردار است.
بیان این موارد، لزوماً علت بر غیر طبیعی بودن رفتار نیست.
قضاوت در ارتباط با رفتار یک شخص، دربایستن به اخذ شرح حال کامل و مصاحبه صورت به چهره دارد. پس ارزیابی در این زمینه، فقط به بخشی از رفتار بشر اشاره دارد.
هدف کلی، تاکید بر این نکته است که هیچ رفتاری (کلامی و غیرکلامی یا خودآگاه و ناخودآگاه) بی معنی نیست.
عکس کارتون
حاکی از گرایش به رویا و تخیل، فرار ناخودآگاه از واقعیات زندگی، به نوعی مشغولیت به بازی کودکانه، کودک درون فعال، نشانی از تحرک و تکاپو و جنب و جوش، اهل شوخی و شوخی و طنز، مملو از شیطنت های دوران کودکی. عکس خوفناک و مخوف، نشانی از اضطراب و خوف و وحشت درونی، در جست و جوی خطر، وجود تمایلات خودآزارانه یا دگرآزارانه، آشفتگی ذهن و رفتار، اهل بگو مگو و جر و بحث، عموماً ضد و نقیض و نمادی از عصبانیت و پرخاشگری در شخصیت.
عکس کودک
اعلام نقش مادری، برگشت ناخودآگاه به زمان کودکی، در جست وجوی صداقت و مهربانی و روراستی دوران کودکی، به تعقیب پشتیبانی و نوازش خانواده و پیرامون اطراف، نمادی از پاک نهادی، گاهی نشان از پریشانی و خوف و افسردگی که خود را با گرایش به برگشت به سررسید کودکی و جلب پروا و محبت آن زمان نشانه می دهد، نشانه از مظلومیت و برگزیدن بیش از حتماً به خانواده.
نداشتن عکس
علاقه نداشتن به معرفی، جلب توجه معکوس، تصمیم به کار و جنبش برای مدت کوتاهی در شبکه های اجتماعی، هدف بر ناشناس باقی ماندن، گمان در تصمیم و انتخاب، نداشتن رغبت برای ذکر جنسیت، تمایل به ارائه یک شخصیت مبهم از خود، محک زدن دیگر افراد، بی حوصلگی، برخی مواقع افسردگی با نگارش عبارت فاقد عکس در بیو و آشکارکردن بی محابای مطالب.
عکس خویش شخص
بیانی از راستی-راستگویی و روراستی، خوشبین به دیگران، ساده دلی، برخی مواقع پرتو از مطرح کردن خود (در صورت ژست خاص) و برخی مواقع گرایش به جذب محبت دیگران (در صورت ژست خاص)
عکس تاریخی
اهل گفت وگو، گرایش به ارائه توضیحات و جزئیات یک مطلب، همذات پنداری و تمایل به دنباله روی از مشاهیر دامنه ادب و فرهنگ و تاریخ، برخی مواقع میل به ناچیز حرفی (به رغم پُرنویسی!)، رغبت اغلب به تو گرایی، علاقه مند به کاوش و دارای ذهنی جست وجوگر.
عکس هایی با تم عاشقانه
(عکس هایی با تم عاشقانه دربرگیرنده دختران دلفریب، قلب تیرخورده! برهنگی، درآغوش دریافت و ... می شود) در جست وجوی محبت، عواطف زیاد شکننده، در بسیاری از موارد ذکر کننده تجربه حداقل یک بار شکست عشقی، وجود پریشانی و تنش و افسردگی و اندوه و اندوه در مقاطعی از زندگی، تمایل به انزوا، عموماً زودرنج، احساس خستگی زودرس، گزین کردن عاطفی شدید، واجد تمایلات آشکار یا سرکوب شده جنسی و برخی مواقع دارای تفکرات بدبینانه با پروا به شکست عشقی قبلی.
عکس طبیعت
ابراز خاصیت مهربانی، ذکر لطافت و زیبایی، علاقه به محل تولد، در جست وجوی سازش و آرامش، گاهی سمبول(لاتین) مهد و زمین و مادر، نداشتن علاقه به کمپانی در بحث های جنجالی و تنش آور، برخی مواقع نشانه از اضطراب تو فرد که به دنبال آرامش طبیعت است. در خور بیان است که این گزینه، باره استفاده عموم خانم هاست و البته نوع عکس یعنی گل، گیاه، جانور و ... در جای خود معنای خاص خود را دارد.
بررسی‌های اخیر پژوهشگران اثر می‌دهد که استرس مزمن، مغز شما را حقیر می‌کند!
موضوع فقط از دست رفتن بعضی از قابلیت‌های مغز شما نیست. خودتان هم خوب می‌دانید که اگر زیاد استرس داشته باشید، حافظه‌تان مدد نمی‌کند و مطالب پسین را خوب یاد نمی‌گیرید، اما محققان می‌گویند این تفریق قدرت و سرعت به‌خاطر تفویض و به یاد آوردن، تنها بلایی نیست که با استرس بسیار بر سر مغزتان می‌آید.
بررسی‌های اخیر پژوهشگران اثر می‌دهد که استرس مزمن، مغز شما را کوچک می‌کند! بله! از نظر محققان، استرس نه فقط توانایی مغز بلکه اندازه آن را هم تحت‌تاثیر پیمان می‌دهد و می‌تواند تاثیری غیرقابل جبران بر آن بگذارد.
به گفته این پژوهشگران، بالا رفتن سطح هورمون کورتیزول یا همان هورمون استرس در بدن، اندازه و عملکرد مغز را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و توانایی‌های شناختی شما را پایین می‌آورد. با توجه به یافته‌های جدید، قرارداشتن در معرض استرس شدید در یک دوره زمانی، مقوله ایجاد آسیب مغزی-عروقی را لغایت دو یا سه دهه بعد بالا می‌برد. قبل از این هم پژوهشگران گمان کردن دیتا بودند که این افراد، اغلب گرفتار زوال عقل و آلزایمر شوند.
1- همش حق با من نیست
به طور طبیعی کل ما دوست داریم همیشه حق با ما باشد. این طرز اندیشه باعث می شود این حقیقت را که ما هم ممکن است اشتباه کنیم، قبول نداشته باشیم.
ما از عقیده خودمان دائم درست می گوییم و چنین دیدگاهی بسیاری از مواقع به بها به هم خوردن روابط مان با دیگران یا برپایی استرس و ناراحتی برای خودمان یا آن ها تمام می شود، شرایطی که به هیچ وجه ارزشش را ندارد.
هر موعد که وارد یک بحث شدید از خودتان بپرسید آیا من به راستی انسان خودخواه-خودپسند و خودخواهی نیستم؟ آیا ترجیح می دهم صحیح بگویم یا انسان نکویی باشم؟
2- همیشه همه چیز در مهار من نیست
سعی کنید این رغبت که کل آن چه را در گوشه ها-کناره ها تان می گذرد -کسانی که در گوشه ها-کناره ها تان هستند، موقعیت ها و شرایطی که قبل می آید و اتفاقاتی که می افتد- در مهار داشته باشید، کنار بگذارید.
شاید شما هیچ وقت نتوانید یک شرایط اقتصادی ویژه را قبل بینی کنید یا رفتارهای فردی که در خیابان با شما برخوردی خواهد داشت. این میزان از سعی برای در مهار داشتن کل چیز در زمانی که اتفاقی پیش بینی نشده می افتد، مشکلاتی را برای شما برپایی می کند.
3-همیشه نیاز نیست که شاکی باشم
این که دائم از افراد، شرایط و موقعیت ها شاکی باشید شما را ناراحت و افسرده می کند ولی به خاطر داشته باشید که فرد یا موقعیتی شما را ناراحت نمی کند مگر این که خودتان این پروانه را به آن بدهید.
در واقع این موقعیت ها نیستند که در ما دانستن ناراحتی برپایی می کنند بلکه گونه نگاهی که ما برای دید آن ها گزینش می نماییم این دریافتن را در ما به هستی می آورد. هرگز توان تفکر مثبت را نادیده نگیرید.
4- همش دیگران گناهکار شکست های من نیستند
سعی کنید این رغبت که سایرین را به خاطر داشته ها و نداشته هایتان مورد ملامت و سرزنش پیمان دهید، رها کنید. فکر کردن در این مقوله انرژی زیادی از شما می گیرد.
می توانید این انرژی را در به دوش دریافت بار مسئولیت زندگی تان صرف کنید. در ضمن با این کار، اگر نکوهش های تان فقط جنبه منفی داشته باشد و فقط نقش سایرین را در شکست های تان ببینید، هیچ وقت موعد به بررسی خودتان نخواهد رسید.
5- نباید همش چهره نقادانه به خودم بگیرم
سعی نکنید دائم از کسانی که با شما تفاوت دارند انتقاد کنید. همه ما با یکدیگر تفاوت داریم ولی در این زمینه ها مشترک هستیم: می خواهیم شاد باشیم، از جانب سایرین فهم شویم، همنشین داشته شویم و دوستدار دیگران باشیم. پس ابزارهایی را که دیگران برای رسیدن به این منظور برگزیدن می کنند داوری نکنیم.
6- نباید از حیات بترسم
ترس چیزی نیست جز یک دانستن و هیجان که آن را در ذهن خویش می پرورانیم. به عبارت سایر خوف وجود راستین ندارد بلکه ما آن را خلق می کنیم. خوف تنها در ذهن ما وجود دارد.
اگر گونه احساس درونی مان را اصلاح کنیم، اتفاقاتی که در خارج می افتند روند طبیعی خودشان را طی خواهند کرد. مارک تواین نویسنده انگلیسی سخن جالبی در این مقوله دارد، او می گوید: «من در زندگی سختی های زیادی را بردباری کرده ام در حالی که شمار کمی از این سختی ها واقعاً رخ داده اند.»
چیزی که تواین می خواهد بگوید این است که بسیاری از سختی های زندگی اش فقط در ذهن او هستی داشته اند.
7-نباید همیشه عذر و بهانه بیاورم
همه عذر و بهانه هایی را که معمولا می تراشید در جعبه ای پیمان دهید و آن را بعید بیندازید چون نیازی به آن ها ندارید. بارها رخداد افتاده است که ما خودمان را با عذر و بهانه هایمان محدود کرده ایم.
به جای این که رشد کنیم و سطح خودمان و حیات مان را ارتقا بدهیم، در کذب هایی که به خودمان می گوییم گیر افتاده ایم؛ مدام عذر و بهانه می تراشیم درحالی که 99.9 درصد این عذر و بهانه ها واقعی نیستند و نباید گیر کامیابی های بیشتر ما شوند.
8- نباید بر بنیاد نظر سایرین زندگی کنم
بسیاری از افراد در شرایطی حیات می کنند که زندگی شان متعلق به خودشان نیست. آن ها سعی می کنند طبق آن چه که به نظر سایرین درست است، حیات کنند.
فرهنگی که بسیاری از ما در آن زندگی می کنیم، راه را برای هنجارهایی صاف می کند که باعث می شود ما صدای درونی خودمان را نشنویم و در نتیجه مهار حیات را از دست بدهیم.
با گذشت موعد تدریجا فراموش می کنیم که چه چیزهایی ما را شاد می کند و ما واقعا از زندگی چه می خواهیم. پروانه ندهید عوامل دیگر شما را از مسیری که در آن حرکت می کنید منحرف سازند.
9- نباید در روبرو تغییر مقاومت کنم
بسیاری از ما بارها خواسته‌ایم در حیات مان تغییر برپایی کنیم ولی نتوانسته ایم و در نهایت کل چیز و کل کس را گناهکار دانسته‌ایم جز خودمان.
تغییرات به ما کمک می کنند الی قدم به قدم به جلو حرکت کنیم و شرایط حیات خودمان و نزدیکان مان را شفا ببخشیم.
شاید همه دگرگونی ها جنبه مثبت نداشته باشند اما چیزی که ما باید خودمان را به آن عادت بدهیم مدیریت مقاومت در مساوی تغییر است، این که کوشش کنیم دگرگونی ها مثبت را بپذیریم و با آن ها رویارویی نکنیم.
مراقبت در مساوی یگانه و خاک
یکی سایر از مواردی که باید نسبت به آن دلنازک باشید، یکی و غبار است. نشستن یگانه و غبار روی انواع کیف دستی و دوشی چرم مردانه یا سایر محصولات تعبیه شده از چرم عمر این کالاها را پایین می‌آورد. به همین علت هرگز این موارد را بدون کاور پارچه‌ای درون کمد نگذارید. در صورتی که متوجه نشستن گرد و غبار شدید با یک پارچه نخی لطیف و خشک احد و غبار را از سطح محصولات منزه کنید.
نکته: نگهداری از محصولات چرمی تو کاور پلاستیکی خطرناک است، چون این کاورها می‌توانند رطوبت کیف یا کفش را حبس کنند و باعث کپک زدن وسایل چرمی شما شوند. به همین انگیزه توصیه می‌شود از کاورهای پارچه‌ای بهره‌گیری کنید.
عجله نکنید
اشتباه رایج بسیاری از افراد علاقه‌مند به محصولات چرمی این است که پس از واکس زدن به چرم فرصت کافی برای جذب واکس را نمی‌دهند و بی درنگ از آن کاربرد می‌کنند. بهتر است یک شب قبل از به کارگیری کیف یا کفش چرمی‌تان آن را واکس بزنید و بگذارید واکس به احسان به خورد فرآورده برود. در غیر این چهره گمان کردن اینکه احد و غبار بیشتری به علت رطوبت واکس روی آن بنشیند یا رنگ آن ویس شود، هستی دارد.
آفتاب‌زده نشود
محصولات چرمی نسبت به آفتاب حساس هستند و تاثیرات مخرب روشنایی آفتاب بر روی چرم‌ها جبران ناپذیر است. به همین علت توصیه می‌شود روزهای آفتابی بهار یا تابستان را بدون حضور کیف و کفش چرمی و ترجیحا با استفاده از وسایل پارچه‌ای یا حصیری سپری کنید. در سایر فصل‌ها نیز بهتر است وسایل چرمی‌تان را تا حد امکان در معرض نور خورشید پیمان ندهید.
عطر نزنید
خیلی‌ها به جای اینکه عطر را روی بدن‌شان افشانه کنند، آن را روی پوشاک می‌زنند. این شغل چه بسا برای کیفیت لباس‌های پارچه‌ای مشکل خاصی برپایی نکند، اما به لباس‌های چرمی آسیب جدی می‌زند. الکل و سایر مواد تشکیل دهنده عطر باعث از بین رفتن کیفیت چرم شده و می‌توانند روی رنگ آن کارایی بگذارند و مایه تغییرش شوند.
چرم را تحت خپگی نگذارید
همیشه برای لباس‌ها یا کیف و کفش چرمی‌تان فضای مناسبی را در نظر بگیرید. برای نمونه نباید هیچ وقت کت یا اورال چرمی‌تان را روی رگال بین ازدحام از لباس‌های دیگر قرار دهید که به آن خپگی می‌آورد. همچنین نباید روی کیف و کفش‌تان، کیف و کفش‌های دیگری قرار دهید.
فشار مایه تغییر فرم و ترک برداشتن چرم می‌شود. اگر دوست دارید فرم محصولات چرمی‌تان به نکوداشتن حفظ شود، می‌توانید طی مدتی که از آن‌ها بهره‌گیری نمی‌کنید، داخل‌شان را با روزنامه یا تکه پارچه پر کنید.
نگذارید خشک شود
چرم استعداد خشک شدن و ترک خوردن دارد؛ اما بس است هر چند وقت یک بار با به کارگیری واکس چرم آن را برق بیندازید الی هم همانند روز اولش زیبا شود و هم گیر از ترک خوردن سطح آن شوید. بعضی کسان می‌گویند استفاده از روغن بچه هم برای چرب کردن محصولات کوچک‌تر مثل کیف پول چرم زنانه و دخترانه مفید است؛ ولی اگر امکانش را دارید بهتر است سراغ واکس چرم بروید.
اگر لک شد
افتادن لکه روی لباس‌های چرمی و از بین نبردن آن مایه خراب شدن این لباس‌ها می‌شود. به همین دلیل پیشنهاد می‌شود در صورت لک شدن این وسایل، نخست با یک دستمال خشک پاک‌شان کنید. اگر با دستمال خشک صحیح نشدند، می‌توانید سراغ یک پارچه نمناک که به مقداری مایع ظرفشویی یا صابون آغشته شده است، بروید. در صورتی که با این کار هم لکه برطرف نشد، پوشاک را به خشکشویی بسپارید و از دستکاری کردن آن بپرهیزید.
نحوه درست کردن پاک‌کننده طبیعی
یکی از روش‌هایی که می‌توان از طریق آن یک محلول خانگی برای تمیز کردن چرم ساخت، ترکیب یک قاشق مربا خوری شامپوی بچه با یک مقیاس آب ولرم و سه قطره سرکه سفید است. یک اسفنج یا پارچه نخی سخیف را به این محلول آغشته کنید و آغاز سرنوشت کوچکی از چرم را که در معرض دید نیست منزه کنید. چند ساعت صبر کنید و اگر نتیجه دلخواه بود، دیگر قسمت‌ها را هم به همین شیوه تمیز کنید. بعد از این کار حتما سطح چرمی فرآورده را با به کارگیری پارچه خشک رطوبت‌زدایی کرده و آن را در دمایی نزدیک ۳۰ درجه سانتی‌گراد پیمان دهید الی خشک شود.
سشوار نکنید
یکی از روش‌های تمیز کردن جیر و نبوک و خشک کردن رطوبت‌شان به کارگیری سشوار با حرارت زیر است؛ این طریق ولی برای خشک کردن محصولات چرمی مشابه این است که قیچی را بردارید و به جان لباس‌تان بیفتید. برای خشک کردن این محصولات به هیچ وجه سراغ وسایل حرارتی نروید. روی شوفاژ انداختن، خشک کردن با سشوار و حتی در معرض آفتاب پیمان دادن محصولات چرمی اشتباه محض است.