فروش بخش تبلیغات نمایشی؛ مایکروسافت باز هم کوچک‌تر می‌شود

مایکروسافت در اطلاعیه ای اعلام کرد که بخش اعظم کسب‌وکار تبلیغات نمایشی (Display Advertising) خود را به شرکت‌های AOL و AppNexus خواهد سپرد.

بر اساس اطلاعیه‌ای که مایکروسافت امروز منتشر کرد، بخش اعظم کسب‌وکار تبلیغات نمایشی این شرکت به AOL و AppNexus سپرده خواهد شد.

به گفته خبرگزاری «بلومبرگ»، به دنبال این فروش بیش از ۱۲۰۰ کارمند مایکروسافت یا به این شرکت‌ها منتقل می‌شوند و یا اخراج خواهند شد. بر اساس قراردادی که مایکروسافت با این شرکت‌ها منعقد خواهد کرد، AOL سرویس جستجوی گوگل را به عنوان سرویس جستجوی پیش‌فرض وبسایت‌های زیرمجموعه‌اش حذف می‌کند و Bing مایکروسافت را جایگزین آن خواهد کرد.

علاوه بر این، AOL مسئولیت فروش تبلیغات در وبسایت‌های محتوایی مایکروسافت از جمله MSN را بر عهده می‌گیرد. اگرچه مایکروسافت سال‌هاست که کاهش حجم کسب‌وکار تبلیغاتی‌اش را آغاز کرده، اما روندی آرام را در این مسیر پیش گرفته بود. با ورود «ساتیا نادلا» به این مایکروسافت و تمرکز بر کسب‌و‌کار اصلی این شرکت یعنی محاسبات ابری و افزایش بهره‌وری، روند خروج مایکروسافت از کسب و کار تبلیغات نیز سرعت گرفت.

مایکروسافت در انتهای اطلاعیه خود آورده است: “خبر امروز نشانه‌ای از افزایش تمرکز مایکروسافت بر نقاط قوت خود است که در این بخش شامل جستجو و تبلیغات مبتنی بر جستجو (Search Advertising) است.” تبلیغات مبتنی بر جستجو به شیوه‌ای از تبلیغات اینترنتی گفته می‌شود که در هنگام جستجوی کاربران نمایش داده می‌شوند و بخش اعظم درآمدهای تبلیغاتی شرکت‌هایی مانند گوگل و مایکروسافت نیز از همین راه به دست می‌آید. این تبلیغات معمولا قابلیت کلیک و اتصال به وبسایت صاحب تبلیغ را دارند و یا ممکن است دارای دکمه‌ای برای خرید مستقیم یک محصول باشند.

از سوی دیگر تبلیغات نمایشی (که عمده‌ترین آن بنرهای تبلیغاتی موجود در وبسایت‌هاست) به دلیل استفاده از صوت، ویدیو یا تصاویر متحرک جلوه بیشتری نسبت به تبلیغات بر اساس جستجو دارند و معمولا برای افزایش نفوذ یک برند تجاری در میان کاربران استفاده می‌شود.

منبع: Business Insider

آپدیت بزرگ گوگل: استفاده از دستورات صوتی OK Google در حالت آفلاین

استفاده از دستورات صوتی OK Google از محبوبیت بالایی در میان کاربران اندرویدی برخودار است، اما یک مشکل بزرگ وجود دارد که احتمالا بسیاری از آن گلایه دارند: تنها در صورتی می‌توانید از آن استفاده کنید که به اینترنت متصل باشید!

وقتی که دستگاه اندرویدی شما به اینترنت متصل نباشد، برنامه جستجوی گوگل به شما اخطار می‌دهد که امکان اجرای دستور صوتی را به دلیل دردسترس‌نبودن اینترنت ندارد. ولی به نظر می‌رسد که این مشکل در آپدیت بعدی گوگل حل خواهد شد.

وقتی که دستگاه اندرویدی شما به اینترنت متصل نباشد، برنامه جستجوی گوگل به شما اخطار می‌دهد که امکان اجرای دستور را به دلیل دردسترس‌نبودن اینترنت ندارد. ولی به نظر می‌رسد که این مشکل در آپدیت بعدی گوگل حل خواهد شد. بر اساس گزارشی که وبسایت Android Police منتشر کرده، گوگل آپدیت جدیدی برای اپلیکیشن خود آماده کرده که امکان اجرای دستورات OK Google را در حالت آفلاین نیز فراهم می‌کند. این وبسایت می‌گوید بر اساس کدهای آپدیت جدید، استفاده آفلاین از دستورات صوتی “تماس صوتی”، “ارسال پیام”، “اجرای موسیقی” و “روشن‌کردن وای‌فای” در آپدیت جدید فعال خواهد شد.

ممکن است دستورات دیگری نیز فعال شده باشد، اما ظاهرا در حال حاضر تنها همین موارد قابل مشاهده هستند. دیگر مواردی که این آپدیت به برنامه گوگل اضافه خواهد کرد شامل دستور صوتی برای تنظیم صدا و درخشندگی نمایشگر، میانبر یادآوری‌ها و اخطار استفاده از شبکه‌های با امنیت پایین است. این آپدیت هنوز به فروشگاه «گوگل پلی استور» راه پیدا نکرده، اما می‌توانید فایل APK آن را از این لینکدانلود کنید.

منبع: Phonearena

آیا مایکروسافت به سمت اندروید می‌رود؟

براساس شایعات منتشر شده، به نظر می‌رسد که مایکروسافت می‌خواهد ویندوزفون را رها کند و از اندروید برای گوشی‌های هوشمند خودش استفاده کند.

شایعات بسیاری منتشر شده‌اند که با توجه به آن‌ها، به‌نظر می‌رسد که مایکروسافت قصد دارد از اندروید به‌جای ویندوز فون استفاده کند.

در این شایعات به این موضوع اشاره شده که مایکروسافت با گوگل قراردادی امضا کرده که به واسطه آن اگر از ویندوزفون استفاده نکند، گوگل برنامه‌های Google Maps، Youtube و موتور جستجوی خودش را برای سیستم‌عامل ویندوز طراحی می‌کند. به‌نظر می‌رسد که تغییرات بزرگی در مایکروسافت درحال رخ دادن است. دیروز خبری منتشر شده که مایکروسافت بخشی از سرویس نقشه خودش را به شرکت Uber فروخته است. همچنین آن‌ها بخش تبلیغات تصویری خودشان را به دو شرکت AOL و AppNexus فروخته‌اند. پس از این اقدامات هم ساتیا نادلا رییس مایکروسافت در ایمیلی که برای کارمندان این شرکت ارسال کرد، گفت: «در مسایلی که به درستی کار نمی‌کنند باید تصمیمات سختی گرفت.»

البته ممکن است این شایعات درست نباشند، چرا که مایکروسافت قصد دارد در پاییز امسال ویندوز ۱۰ را برای موبایل عرضه کند. به همین دلیل تصور این موضوع که مایکروسافت بخواهد به سمت اندروید برود، اشتباه است. به نظر می‌رسد که مدیرعامل جدید مایکروسافت قصد دارد تغییرات زیادی را در این شرکت به‌وجود بیاورد و به همین دلیل شایعات بسیار زیادی درباره این تغییرات به وجود آمده است.

منبع: Phonearena

چرا آدرس‌های اینترنتی به زبان انگلیسی هستند؟

بخش زیادی از کاربران اینترنت، انگلیسی‌زبان نیستند. بااین‌حال، همه‌ی ما مجبوریم برای وارد شدن به صفحات وب، از کلمات و حروف انگلیسی استفاده کنیم. در ادامه‌ی این مطلب دلیل این موضوع را بررسی خواهیم کرد؛ پس با ما همراه باشید.

این سوال را می‌توان به دو صورت پاسخ داد. پاسخ اول کوتاه‌تر و ساده‌تر است. آدرس صفحات وب به این دلیل انگلیسی است که استانداردهای صفحات وب را انگلیسی‌زبان‌های کشور آمریکا توسعه داده‌اند.

می‌رسیم به پاسخ کامل‌تر. در روزهای اول پیدایش اینترنت، آدرس IP، تنها روشی بود که می‌شد از طریق آن به یک کامپیوتر در راه دور متصل شد. آدرس IP درواقع مجموعه‌ای منحصربه‌فرد از اعداد است که به‌عنوان آدرس اختصاصی یک دستگاه یا کامپیوتر در شبکه به کار می‌رود (برای مثال ۱۶۵.۲۵۴.۲۰۲.۲۱۸). در سال ۱۹۸۳، شرایط کمی تغییر کرد. به دلیل زیاد شدن تعداد کامپیوترهای موجود در شبکه‌، محققان دانشگاه ویسکانسین (University of Wisconsin) ایده‌ی ساده‌ای را مطرح کردند. راه حل آن‌ها «سیستم نام دامنه» (Domain Name System) نام داشت. این سیستم به‌اختصار با نام DNS شناخته می‌شود. در این سیستم به‌جای وارد کردن مجموعه‌ای از ارقام بی‌ربط شما می‌توانید از واژه یا واژه‌هایی نام‌آشنا مثل digikala.com استفاده کنید.

سال ۱۹۹۰ بود که دانشمندی بریتانیایی با نام «برنرز-لی» (Berners-Lee)، شبکه‌ی World Wide Web، یا به گفته برخی مترجمان «وب جهان‌گستر» را اختراع کرد. تا سال ۱۹۹۲، بیش از یک میلیون کامپیوتر به یکدیگر متصل شدند. البته اکثریت این کامپیوترها در خاک ایالات متحده بودند. در سال ۱۹۹۴، نوبت به استاندارد مهم دیگری رسید. در این سال، یک سازمان استانداردسازی مطرح در آمریکا با نام IETF، مجموعه‌ای از استانداردهای مرتبط با آدرس‌‎های وب را با عنوان URL منتشر کرد. به خاطر این‌که این آدرس‌های وب راحت‌تر به خاطر سپرده شوند و خواندن و نوشتن‌شان ساده‌تر باشد، سازمان IETF محدودیت‌هایی را اعمال کرد. به‌طور مثال، تنها می‌شد از حروف کوچک و بزرگ انگلیسی، ارقام ۰ تا ۹ و تعدادی محدود از کاراکتر استفاده کرد. کاراکترهای مجاز هم از مجموعه‌ای از کاراکترها با نام «اسکی» (ASCII) گرفته شد. (مجموعه‌ی کاراکترهای ASCII در ایالات متحده توسعه پیدا کرد و در سال ۱۹۶۳ برای اولین منتشر شد.)

برمی‌گردیم به موضوع اصلی این مطلب یعنی زبان انگلیسی و آدرس صفحات وب. همان‌طور که اشاره شد، نام دامنه و همچنین ساختار کلی URL، بر اساس مجموعه‌ی کاراکترهای «اسکی» بود. این کاراکترها هم بر پایه‌ی همان حروف و کاراکترهای انگلیسی بودند. به نظر می‌رسد سوال اصلی مطرح شده در ابتدای این نوشته، پاسخ خود را دریافت کرده است.

بیش از نیمی از کاربران اینترنت به زبانی غیر از انگلیسی صحبت می‌کنند و کاراکترهای مورد استفاده‌ی‌شان با انگلیسی‌زبان‌ها فرق دارد. با توجه به افزایش روزافزون کاربران غیر انگلیسی‌زبان، گویا قوانین بازی دستخوش تغییراتی خواهد شد.

«آیکان» (ICANN) نام یک سازمان غیردولتی است که وظیفه‌ی تعیین قوانین مربوط به نام دامنه سایت‌های اینترنتی را بر عهده دارد. این سازمان که در ایالات متحده واقع شده، در سال ۲۰۰۹ با تصویب قانون IDN، شرایط را تغییر داد. IDN مخفف عبارت انگلیسی Internationalized Domain Names است. این قانون به کاربران این امکان را می‌دهد که دامنه‌هایی با کاراکترهای غیرانگلیسی (غیر لاتین) داشته باشند.

با معرفی IDN، کاربران اینترنت توانستند آدرس‌های وب را به زبان‌های مختلف، مثل چینی و عربی، وارد کنند. در حال حاضر امکان استفاده از دامنه‌های فارسی هم وجود دارد. تاکنون تعداد زیادی دامنه به زبان فارسی با پسوند «com.» ،«.net» و «ایران.» در ایران به ثبت رسیده است.

منابع: IRNIC، ICANN، HowStuffWorks

فبلت‌ها آمده‌اند که بمانند!

تا دو سال پیش حدس می‌زدیم که موج عظیمی از فبلت‌ها در راه باشد. گویا این موج مرتفع سرانجام به ساحل رسیده است. سامسونگ، یکی پس از دیگری به کلکسیون فبلت‌های خود اضافه می‌کند. اپل هم مدتی پیش با یک تلفن هوشمند بزرگ وارد گود شد و رسما در کورس رقابت قرار گرفت. HTC، هوآوی و تک‌تک تولیدکنندگان دستگاه‌های همراه به این بازی وارد شده‌اند. ظاهرا بازار هم به این وضعیت روی خوش نشان داده. آیا بزرگان دنیای تکنولوژی این مسیر را ادامه خواهند داد؟ آیا عطش بازار به این زودی‌ها فرو خواهد نشست؟

واژه فبلت (Phablet) از ادغام دو واژه انگلیسی «فون» (Phone) و «تبلت» (Tablet) شکل گرفته است. فبلت به دستگاه همراهی اطلاق می‌شود که نمایشگری ۵ تا ۷ اینچی دارد. البته بسیاری از صاحب‌نظران دستگاه‌هایی با نمایشگرهای ۵.۱ تا ۶.۹ یا حتی ۵.۳ تا ۶.۹ اینچ را هم در این دسته‌بندی قرار می‌دهند. فبلت‌ها مرز مشترک دو دنیای تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها هستند و قرار است وظایف هر دو دستگاه را در یک ساختار واحد انجام دهند.

سال ۲۰۱۰ بود که شرکت Dell با فبلت ۵ اینچی خود با نام استریک (Streak) بازی را به طور جدی شروع کرد. البته که چند سال قبل‌تر، HTC و نوکیا با دو محصول متفاوت، آغازگر این حرکت بودند. HTC در سال ۲۰۰۷ با دستگاه ویندوزی ادونتج (Advantage) وارد گود شد. نمایشگر ۵ اینچی این دستگاه، بسیاری را هیجان‌زده کرده بود. نوکیا هم در همان سال با N810 در این مسیر قدم‌های اول را برمی‌داشت. محصول HTC، کامپیوتر شخصی جیبی (Pocket PC) قلمداد می‌شد، این در حالی بود که نوکیا محصول خود را به عنوان تبلت اینترنتی (Internet Tablet) معرفی می‌کرد. اما برمی‌گردیم به استریک، یعنی فبلت ۵ اینچی دل. استریک شبیه‌ترین دستگاه به فبلت‌های امروزی بود. با این حال، در سال ۲۰۱۰، به ندرت نویسندگان حوزه تکنولوژی و صاحبان کسب و کار، آن را فبلت خطاب می‌کردند. یک سال و نیم بعد، سامسونگ با گلکسی نوت، بازار تلفن‌های هوشمند را غافلگیر کرد. محصول سامسونگ اولین فبلتی بود که برای اولین بار همه‌گیر شد و قلب میلیون‌ها نفر را در یک آن دزدید. از سال ۲۰۱۱، سامسونگ نام فبلت را به طور گسترده در تبلیغات خود استفاده کرد. اما این فقط شروعی برای یک رقابت تنگاتنگ بود. LG ،HTC، سونی این مسیر را ادامه دادند و با پیوستن نوکیا، ایسوس، این بازار گسترده‌تر شد.

سال ۲۰۱۳ فبلت‌ها غوغایی به پا کردند. به گزارش مرکز تحقیقاتی IDC، در این سال در آسیا فروش فبلت ها از لپ‌تاپ‌ها و تبلت‌ها پیشی گرفت. بر اساس گزارش مشابهی از همین مرکز، فبلت‌ها در کشور آمریکا نسبت به سال ۲۰۱۴ فروشی دو برابری را تجربه کردند. همچنین به گزارش مرکز تحقیقاتی «جوپیتر» (Jupiter)، تعداد فبلت‌های فروش‌رفته در آینده‌ای نه چندان دور و در سال ۲۰۱۹، تا پنج برابر افزایش می‌یابد. مرکز تحقیقاتی «کانتار ورلد پنل» (Kantar World Panel) گزارش داده که در سه ماهه‌ی اول سال ۲۰۱۵، در میان فاکتورهای مختلفی که خریداران مد نظر قرار می‌دادند، اندازه‌ی صفحه نمایش بیشترین سهم را به خود اختصاص داده بود. این آمار و ارقام بیانگر یک واقعیت هستند: مردم به نمایشگر بزرگ در گوشی‌ها روی خوش نشان داده‌اند.

بیایید یک بار دیگر این سوال را بپرسیم: چرا فبلت ها اینقدر محبوب شده‌اند؟ در جواب، ابتدا باید به نقیض این سوال پاسخ داد! چرا محبوب نباشند؟ در مورد دستگاهی همه فن حریف صحبت می‌کنیم که در قالب یک دستیار با هوش، همیشه کنارتان است و شما را از داشتن دو یا چند دستگاه اضافی بی‌نیاز می‌کند. با آن تماس تلفنی برقرار می‌کنید، پیامک می‌زنید، با خیال راحت در نمایشگر بزرگ آن اینترنت را زیر و رو می‌کنید، فیلم می‌بینید و هر آنچه تکنولوژی در چند سال اخیر برای‌تان به ارمغان آورده را توسط آن تجربه می‌کنید.

از زمان رونمایی از اولین فبلت سامسونگ نزدیک به ۴ سال گذشته است. سامسونگ درIFA 2014 گلکسی نوت ۴ را رو کرد؛ فبلتی ۵.۷ اینچی و قدرتمند که با قلم جادویی‌اش در کنار چند دستگاه دیگر در خط مقدم محصولات سامسونگ حرکت می‌کند. اپل هم از سوی دیگر، بر خلاف سنت چند ساله‌اش، نیاز بازار را پر رنگ‌تر از مانیفست رهبر گذشته‌اش (استیو جابز مرحوم) دید و در یک حرکت با دو محصول بی نظیر مرز ۴ اینچ را در نوردید. از آیفون ۴.۷ اینچی که بگذریم، می‌رسیم به محصول ۵.۵ اینچی اپل. ظاهرا اپل هم طرفدار فبلت‌ها شده است. گوگل هم به عنوان موتور محرک سیستم عامل اندروید، شدیدا حامی فبلت‌هاست. یکی از مدیران ارشد این شرکت اخیرا به «وال استریت ژورنال» گفته است که اندازه نمایشگر دستگاه‌های همراه (یا به زبانی دیگر همان تلفن‌های هوشمند امروزی) رابطه مستقیمی با درآمد تبلیغاتی گوگل دارد. گویا نکسوس ۶ هم بر اساس همین منطق توسط گوگل و HTC به بازار عرضه شد. وقتی اپل، گوگل، مایکروسافت، سامسونگ، LG و HTC فبلت بسازند، این بدان معناست که سونامی فبلت‌ها از راه رسیده. این موج سهمگین آمده تا به بازار اسمارتفون‌های کوچک و تبلت‌ها‌ لطمه بزند.