نا امیدی گناهی نابخشودنی
بنا بر آنچه گفته شد مسیر طویل است و صعب. اما نباید تاب امید شد. حضرتش فرمود اَتزعَمُ اَنَّـکَ جِـرمٌ صَغیر وَفِیـکَ انطَوَی العَـالَمُ الاَکبَرُ، دل هر خرده را که بشکافی//آفتابیش در میان بینی. اگر کل ی عالم نیز بر آن باشند که داخل را از تصمیمت منصرف کنند و تو مردانه بر آن مسیر باشی، هرگز نخواهند توانست ذره ای خلل در عزم برپا درون به هستی آورند.
دل هر ذره را که بشکافی//آفتابیش در میان بینی
راه چیست؟
شاید این نوروز با ماشین شخصی خویش سفر رفته باشید. به جاده دقت کرده اید؟ پر است از علائم راهنمایی. الی فلان شهر این مقدار مانده، خروجی چند متر مانده، جاده ی انحرافی، خودروگاه و قص علی هذا. شما تصمیم گرفته اید که سفری داشته باشید به مشهد. ماشین خود را مهار می نمایید و اگر نیازی به تعمیرات داشته باشد، سپریدن می دهید. گذرگاه را انخاب نموده، پای در مسیر می گذارید و به سمت مشهد گذرگاه را پیش درآمد می کنید. اگر شما به هر مکان زیبایی که می قبض اتراق کنید و ساعتی به تفرج بگذرانید لغایت آخر عید هنوز به مشهد نرسیده اید.
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش//کی روی؟ ره ز که پرسی؟ چون روی؟ چون باشی؟
شما هدف را فراموش نمی کنید: مشهد! حال که اگر هزاران جاده ی انحرافی و تفرجگاه و پارکینگ راز راه شما باشد. از طرفی، گاهی خسته شده و بیچارگی به تجدید قوا دارید، در استراحت گاهی توقف می نمایید و برای خویش قرار می گذارید که تا چند دقیقه ی دیگر گذرگاه را نخست نمایید.
بگذارید در یک جمله خلاصه پهنا کنم: شما برای سفر برنامه دارید.
مثالی آشنا
از اطاله ی این کل سخن مقصود رساندن بایستگی برنامه ریزی برای منظور بود. بگذارید مثالی آشنا برایتان بیاورم: حتما یا ما یا یگانه از خویشان ما در حال دریافت رژیم غذایی ست. روز ها سختی می گذرد و شب ها به رویای خوراکی هایی رنگارنگ. اما چرا ناتوان نمی شود؟ چه بسا او برای خویش منظور ندارد، چه بسا هم (و مهم تر) برنامه ریزی ندارد. یعنی اگر توانست 3 کیلوگرم ضعیف شود رژیم ا به مدت یک هفته خلاص می نماید و اگر چاق تر نشود حتما به وزن اولیه ی خویش بر می گردد.
البته فرد در رژیم هم برخی مواقع نیاز به استراحت دارد. بست گاز رفتن سبب شکسته شدن زود هنگام منظور می شود. ولی فراموش نکنید استراحت نیز برنامه می خواهد.
سخن آخر: برنامه ریزی.
برنامه ریزی مایه می شود شما بدانید کجایید و به کجا می خواهید بروید. برنامه ریزی سبب می شود اشتباهات شما به حتماً اقل برسد و با خویش نگویید ای کاش زندگی دکمه ی بازگشت داشت. وانگهی اگر برنامه ریزی داشته باشید می توانید در غالب بخردانه و به دور از احساسات منفی از اشتباهاتتان درس بگیرید.