بیت کوین و اتر مشمول قوانین اوراق بهادار نمی‌شوند

دومین ارز رمزپایه‌ی محبوب دنیا یک روش سرمایه‌گذاری نیست، این سخن را فردی از کمیته‌ی بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) می‌گوید. ویلیام هین‌من (William Hinman)، مدیر بخش مالی این کمیته معتقد است که اتر (Ether)، ارزی که شبکه‌ی بلاک‌چین اتریوم (Ethereum) را تامین می‌کند، نباید مشمول قوانین بورس و اوراق قرضه شود.

سخنان هین‌من در مورد ارز اتر متعاقب اظهار نظر رئیس کمیته‌ی بورس و اوراق بهادار، جی کلایتون(Jay Clyton) بیان شده است. کلایتون پیش از این در ماه آوریل درمورد ارز دیجیتال بیت‌کوین نیز اظهار نظر مشابهی کرده بود. با کنار هم قرار دادن این دو اظهار نظر می‌توان به درک روشنی از دیدگاه این کمیته‌ی تنظیم مقررات در مورد بازار ارز رمزپایه دست یافت. به‌طور خلاصه می‌توان گفت زمانی که از یک ارز رمزپایه به‌اندازه‌ی کافی تمرکز‌زدایی شود (مانند آنچه که درمورد ارزهای دیجیتال محبوب بیت‌کوین و اتر اتفاق افتاده است)، این کمیته دیگر چنین ارزی را به‌عنوان اوراق بهادار قلمداد نمی‌کند. اما از طرف دیگر عرضه اولیه سکه یا IOC از جانب این کمیته به‌عنوان اوراق بهادار شناخته می‌شود. توجه کنید که این تفاوت بسیار مهم است، چون اوراق بهادار مشمول قوانین سهام و اوراق قرضه می‌شوند.

هین‌من در مجمع اقتصادی یاهو با نام کریپتو در لس‌آنجلس گفت:

مطابق درک من از شرایط فعلی، ارز اتر و شبکه‌ی اتریوم و ساختار نامتمرکز آن، در حال حاضر خرید و فروش اتر به‌عنوان تبادل اوراق بهادار شناخته نمی‌شود. همانند بیت‌کوین، اعمال قوانین فدرالی اوراق بهادار به مبادلات ارزی اتر لزومی ندارد.

جو لوبین از بنیان‌گذاران اتریوم و موسس CosenSys، یکی از شرکت‌های مهم توسعه اپلیکیشن استخراج اتر با انتشار بیانیه‌ای از این تصمیم کمیته بورس و اوراق بهادار ابراز رضایت کرد:

ما از روشنگری هین‌من و کمیته‌ی SEC در این مورد قدردان هستیم. اتر و دیگر ارزها و نشان‌های قابل مبادله‌ی نسل جدید در پیشرفت وب به سوی یک شبکه‌ی عادلانه‌تر، امن‌تر و یکپارچه‌تر تاثیر بیشتری خواهند داشت. شرکت CosenSys به ادامه‌ی تبادل نظر با کمیته‌های تنظیم مقررات در سراسر دنیا در مورد ایجاد سازگاری بیشتر با این تکنولوژی نوظهور و دگرگون‌شونده راغب است.

هم‌اکنون صدها توسعه‌دهنده در حال اجرای اپلیکشن استخراج ارز از شبکه‌ی اتریوم هستند و به توسعه‌ی کد آن کمک می‌کنند. هم چنین تعداد مشابهی به توسعه‌ی بیت‌کوین کمک می‌کنند. پیتر ون‌ والکنبرگ، مدیر مرکز تحقیقات کوین سنتر (Coin Center) معتقد است:

شبکه‌ی اتریوم و توسعه‌ی نرم‌افزاری آن به‌اندازه‌ی کافی گسترش یافته است، به‌گونه‌ای که اکنون دیگر شخص ثالث قابل تمییزی وجود ندارد که انتظار داشته باشیم سرمایه‌گذاران به آن وابسته باشند.

گفتنی است کوین سنتر در واقع اتاق فکری است که تمرکز آن بر معضلاتی است که تکنولوژیبلاک‌چین با آن روبه‌رو است. این گفته‌ی والکنبرگ نشان‌دهنده‌ی تفاوت آشکار بین ارزهای رمز‌پایه با اوراق بهادار سنتی، مانند سهام اپل یا مایکروسافت است: جایی که شما روی تلاش‌های یک شرکت مشخص در حوزه‌ی فعالیت خود مانند ارائه‌ی محصولات یا خدمات برای تولید درآمد شرط‌بندی می‌کنید.

با این حال هین‌من تا آن‌ جا پیش نرفت که بگوید سرمایه‌گذاری‌های اولیه انجام شده روی این دو ارز اوراق بهادار به حساب نمی‌آیند. ممکن است سرمایه‌گذاری‌هایی که قبل از تمرکززدایی واقعی ارزها صورت گرفته باشد، به‌عنوان نوعی سرمایه‌گذاری سنتی قلمداد شوند. والکنبرگ در این مورد توضیح می‌دهد: هین‌مین مراقب بود که درمورد ماهیت سرمایه‌گذاری‌های اولیه با شفافیت سخن نگوید.

مجموعه مقالات بیت‌کوین

• قسمت اول: بیت کوین زیر ذره بین؛ پول رمزنگاری شده چرا و چگونه متولد شد؟
• قسمت دوم: بیت کوین زیر ذره بین؛ بررسی ساختار فنی و امنیت بیت کوین
• قسمت سوم: نقاب ساتوشی ناکاموتو بر چهره چه کسی است؟
• قسمت چهارم: بلاک‌چین و کاربرد آن در حوزه‌های مختلف

در واقع والکنبرگ معتقد است کسانی که از ابتدا روی ارزهای رمزپایه سرمایه‌گذاری کرده‌اند و احتمالا پول زیادی از این راه کسب کرده‌اند، ممکن است روزی با قوانین و مقررات وضع‌شده بر اوراق بهادار روبه‌رو شوند.

به‌گفته‌ی هین‌من، ممکن است در آینده، دیگر ارزهای رمزپایه به اندازه‌ای محبوب شوند که وضع مقررات بر مبادلات اوراق بهادار بر چنین نشانه‌ها یا همان توکن‌ها (Tokens) یا سکه‌ها لازم نباشد. اما این گفته به این معنا نیست که تمام ارزهای رمزپایه می‌توانند از زیر ذره‌بین کمیته‌ی تنظیم مقررات ایالات متحده آمریکا فرار کنند. در حال حاضر کمیته‌ی بورس و اوراق بهادار معتقد است که بیشتر توکن‌ها و عرضه‌ی اولیه سکه‌های دیجیتال مشمول قوانین اوراق بهادار می‌شوند، چون عملا به‌عنوان محرک محصول یا اپلیکیشن یک استارت‌آپ مشخص عمل می‌کنند. عرضه‌ی اولیه سکه‌ها یا همان (IOC) فرصتی برای سرمایه‌گذاران هستند تا توکن‌های یک استارت‌‌آپ بلاک‌چین را قبل از معرفی محصول آن خریداری کنند.

اما چیزی که باعث پیچیده‌تر شدن موضوع می‌شود این است که بسیاری از توکن‌ها روی شبکه‌ی اتریوم اجرا می‌شوند. بنابراین با این که خرید و فروش ارز اتر مشمول قوانین اوراق بهادار نمی‌شود؛ اما مبادله‌ی دیگر توکن‌هایی که روی شبکه اتریوم اجرا می‌شوند، ممکن است مشمول این قوانین شوند.

کمیته‌ی بورس و اوراق‌ بهادار در ماه‌های اخیر بر شدت فعالیت خود بر ضد فعالیت‌های کلاه‌بردارانه در حوزه‌ی عرضه‌ی اولیه سکه افزوده است. واحد فضای مجازی این کمیته در ماه سپتامبر اولین شکایت خود را از شرکت PlexCorps انجام داد. این شرکت متهم شده است که ۱۵ میلیون دلار از سرمایه‌ی مشتریان خود را دزدیده است. همچنین این کمیته یک ماه بعد یکی از بزرگ‌ترین عرضه‌های اولیه سکه از سوی استارت‌آپ AriseBank مستقر در دالاس تگزاس را متوقف کرد.

در ماه فوریه، کمیته SEC در جلسه‌ی مشترک با کمیته امور بانکی، مسکن و شهری سنای آمریکا اعلام کرد که آماده‌ی بحث و تبادل نظر با کنگره، سنا و مسئولان فدرالی درمورد نحوه‌ی اعمال مقررات بر مبادلات ارزهای رمزپایه و نظارت بر وب‌سایتهایی است که به مشتریان خود اجازه می‌دهند در ازای دریافت مبلغی، سکه‌های دیجیتال را تبدیل یا مبادله کنند. این کمیته همچنین در ماه آوریل از دو موسس یکی از IOCهای معروف به اتهام فروش سرمایه‌های ثبت‌نشده شکایت کرد. گفتنی است این دو شخص از طریق عرضه این IOC مبلغ ۳۲ میلیون دلار سود کسب به‌دست آورده بودند. نکته‌ی جالب این است که این IOC مورد حمایت و تایید بوکسر حرفه‌ای و مشهور، فلوید می‌ودر و تهیه‌کننده‌ی موسیقی دیجی خالد (DJ Khaled) بوده است.

با این حال اکنون به نظر می‌رسد دارندگان ارزهای دیجیتال بیت‌کوین و اتر از تحقیقات کمیته SEC مصون هستند. اما این گفته شاید در مورد سرمایه‌گذاران دیگر ارزهای رمزپایه صادق نباشد. برای مثال محققان دانشگاه تگزاس طی مطالعات خود به این نتیجه رسیده‌اند که شاید بخشی از افزایش شدید قیمت بیت‌کوین در سال قبل ناشی از تلاش‌هایی در دستکاری قیمت بیت‌کوین باشد. تمام چیزی که کمیته SEC به ما می‌گوید این است که شما تنها بر روی یک بازیکن شرط نمی‌بندید بلکه شرط‌بندی شما به طور کلی بر روی اکوسیستم ارز دیجیتال است.

اثر محسوس ممنوعیت تجارت ارزهای رمزپایه در چین

بانک مرکزی چین با صراحت از روند توقف و ممنوعیت بیت‌کوین در این کشور به‌عنوان یک موفقیت یاد کرده است. بنا بر گزارش بانک خلق چین (PBoC) و رسانه‌های دولتی چین، تبادلات بیت‌کوین در این کشور پهناور تنها حدود یک درصد از معاملات کل بیت‌کوین در سراسر دنیا را شامل می‌شود. در واقع گفته شده که پول رسمی چین در حدود کمتر از یک درصد معاملات مربوط به بیت‌کوین حضور داشته است.

حال سوال این است که چین چگونه به این مرحله رسید؟ در ماه سپتامبر سال ۲۰۱۷، معاملات  Renminbi به بیت‌کوین حدود ۹۰ درصد از حجم کلی معاملات را در این زمینه به‌خود اختصاص داده بود. دولت چین با فشار و تبلیغ زیاد، حمایت خود را از قانون خریدوفروش و انجام پرداخت در زمینه‌ی ارزهای دیجیتال برداشت. از طرفی هم ممنوعیت‌های سفر برای سران دو مورد از بزرگ‌ترین صرافی‌های این کشور، یعنی  Huobi و  OKCoin وضع کرد.

البته این تنها شرکت‌ها و بازیگران اصلی نبودند که از تصمیم دولت چین آسیب می‌دیدند. ۸۸ مرکز صرافی و ۸۵ مورد از ICOها که تقریبا تمامی بخش‌های مربوط به ارزهای رمزپایه در چین هستند، از آن زمان فعالیت خود را متوقف کردند.

Huobi مجبور شد فعالیت‌های خود را به سنگاپور منتقل کند؛ کشوری که در قیاس با چین، اقبال بهتری نسبت به ارزهای رمزپایه نشان داده است. OKCoin هم سرانجام فعالیت‌‌های خود را به جزایر مالت (سرزمینی مناسب برای فعالیت‌های مربوط به بلاک‌چین) انتقال داد و در آنجا با نام تجاری جدید OKEx کار خود را از سر گرفتند.

 بیونس هم پس از دریافت اعلامیه‌های رسمی برای متوقف ساختن عملیات در چین و ژاپن، ناگهان به این جزایر واقع در مدیترانه منتقل شد.

 چین همچنین موسسات ICO را به‌عنوان سازوکارهای مالی غیرقانونی که برای پولشویی و صدور اوراق بهادار غیرقانونی مناسب است، تلقی می‌کند. کمی پس از تصمیمات اتخاذشده از سوی دولت چین و اجرای آن، ظاهرا حدود یک میلیارد دلار از مبالغ موجود در بازار ارزهای دیجیتال چین که ۹۰ درصد از کل سرمایه‌گذاری ‌ها را تشکیل می‌داد، به سرمایه‌گذاران چینی بازگردانده شد؛ آنها به ۴۳ سازمان محلی ICO در سال گذشته کمک کرده بودند.

مجموعه مقالات بیت‌کوین

• قسمت اول: بیت کوین زیر ذره بین؛ پول رمزنگاری شده چرا و چگونه متولد شد؟
• قسمت دوم: بیت کوین زیر ذره بین؛ بررسی ساختار فنی و امنیت بیت کوین
• قسمت سوم: نقاب ساتوشی ناکاموتو بر چهره چه کسی است؟
• قسمت چهارم: بلاک‌چین و کاربرد آن در حوزه‌های مختلف

 بسیاری از سرمایه‌گذاران چینی پول‌های خود را به‌سادگی به مراکز مبادله و صرافی‌های بیرون از چین انتقال می‌دادند و در آنجا به معاملات بیت‌کوین خود ادامه می‌دادند؛ تا اینکه در ماه فوریه، دولت شهروندان خود را از هرگونه فعالیت مربوط به تجارت و مبادله‌ی ارزهای رمزپایه منع کرد. دولت شمار زیادی از صرافی‌ها و مراکز مبادله‌ای ارزهای دیجیتال و سرمایه‌های مربوط به آن را در لیست سیاه خود قرار داده و آن را کاملا غیرقانونی اعلام کرد.

با توجه به اینکه فعالیت ارزهای رمزپایه در هنگ کنگ هم تحت نظارت قرار می‌گیرد، سرمایه‌گذاران ماجراجو و پر دل و جرئت‌تر بیت‌کوین به‌دنبال بازارهای برون‌مرزی چین بوده‌اند تا بتوانند به‌نحوی (و از طرق غیرقانونی و مخفیانه) بیت‌کوین را مجددا وارد چرخه مبادلات مردم چین کرده و در گروه‌های گفتگوی محرمانه به مبادله‌ی آن بپردازند.

بیشتر سازمان‌های مرکزی چین بلاک‌چین  را به‌عنوان ابزاری کارامد پذیرفته‌اند

این سختگیری‌ها و ممنوعیت‌های اعمال‌شده از سوی دولت چین، عملکرد موفقی را در دور ساختن ماینرهای اصلی و تعیین‌کننده‌ی بیت‌کوین از چین داشته است. بیت‌مین (Bitmain) یکی از این ماینرهای اصلی در چین بود. آنها تاسیسات خود را از چین به سنگاپور انتقال دادند. به‌گزارش بلومبرگ، این گروه در کشورهای کانادا و ایالات متحده نیز تاسیسات گسترده‌ای برای ایجاد بیت‌کوین دارند.

 اکنون که در حال خواندن این مطلب هستید، هیچ گروه تعیین‌کننده‌ای از ماین‌کننده‌های ارزهای رمزپایه در چین باقی نمانده‌اند و همه‌ی آنها محل‌های جایگزینی را برای خود در کشورهای اروپا و امریکا انتخاب کرده‌اند.

در ماه آوریل سال جاری میلادی، پلیس یک عملیات ردیابی و دستگیری استخراج بیت‌کوین را در شهر تیانجین شروع کرد. گزارش‌ها نشان می‌دهد که ۶۰۰ دستگاه کامپیوتر در این عملیات شناسایی و توقیف شدند. به‌گزارش یکی از نشریات چینی، انرژی مصرف‌شده برای استخراج بیت‌کوین توسط این مجموعه، دو برابر مقدار اعلام‌شده در یکی از بزرگ‌ترین سرقت‌های توان برق طی چند سال اخیر بوده است.

شدت عمل نشان داده شده از سوی دولت در ریشه‌کن کردن فعالیت ارزهای رمزپایه در چین تا حدودی گیج‌کننده است؛ موضوع زمانی عجیب‌تر می‌شود که بدانیم بیشتر سازمان‌های مرکزی به‌سرعت با بلاک‌چین کنار آمده و آن را به‌عنوان ابزاری کارامد پذیرفتند. اداره‌ی حسابرسی ملی چین در حال آماده‌سازی برای بهبود زیرساخت‌های داده‌ی خود با اتکا به فناوری بلاک‌چین و کاربرد آن در این سازمان است. کمیته‌ی استانداردسازی ملی هم برای این کار، توسط وزارت صنعت و فناوری اطلاعات چین تشکیل شده است.

با این حال، جیان وو، هم‌بنیانگذار و یکی از مدیران عامل شرکت Bitmain، درمورد تجارب خود با قانونگذاران و سیاست‌گذاران سختگیر چینی، همچنان محتاط به نظر می‌رسد. او در مصاحبه‌ای با فوربس، از ابراز مخالفت خود را با سیاست‌های نظارتی چینی‌ها خودداری کرد و تنها به گفتن این نکته اکتفا کرد که: موضوع بسیار حساسی است.

احتمالا می‌پرسید چرا جیان وو چنین رویکردی دارد؟ باید اشاره کنیم که Bitmain دارای ارزش تقریبی ۹ میلیارد دلار است. اظهار نظر بیشتر ممکن است او را در یک موضع خائنانه نسبت به قانونگذاران و سیاست‌گذاران چینی قرار دهد و این چیزی نیست که مطلوب جیان وو باشد. حتی کشورهای جدیدی هم که برای ماین‌کننده‌های ارزهای رمزپایه رونق گرفته‌اند، ممکن است در آینده به‌خاطر افزایش مهاجران، اشباع شوند. Hydro Quebec، بزرگ ترین نیروگاه تامین برق کانادا، یکی از همین موارد بود و اخیرا اعلام کرد که به‌خاطر افزایش حجم مطالبات، قادر به تامین الکتریسیته مورد تقاضا نیست.

فروشنده اطلاعات فیسبوک چه کسانی بودند؟

سایت Emma's Diary سایتی مناسب برای والدین دارای نوزاد است. والدین می‌توانند با پرداخت هزینه‌ای ۲۰۰ پوندی، نکاتی آموزشی در خصوص کودکان خود دریافت کنند. این وب‌سایت، تبلیغی برای عرضه مجانی پوشک نوزادان ارائه کرده بود. والدین برای دریافت پوشک‌های مجانی باید به وب‌سایت اجازه می‌دادند تا از داده‌های آن‌ها به‌منظور اهداف تبلیغاتی گوناگون استفاده کنند. اما بعدتر مشخص شد که داده‌های والدین در سال ۲۰۱۷ به حزب کارگر بریتانیا فروخته شده است؛ در صورتی که قرار نبود از داده‌ها برای فعالیت‌های سیاسی احزاب استفاده شود. وب‌سایت مذکور، اکنون باید به‌دلیل همین فروش غیرمجاز اطلاعات جریمه‌ای را بپردازد. این جریان هم بخشی از ماجرای تبلیغات سیاسی بود که به‌دنبال رسوایی کمبریج آنالیتیکا به‌وقوع پیوست.

سوء استفاده از اطلاعات کاربران فیسبوک، درگاه جدیدی را به‌سوی اکوسیستم‌های پیچیده تبلیغات آنلاین باز کرد؛ دنیایی که در آن دلالان اطلاعات نقش اصلی را بازی می‌کنند.

دلال‌های اطلاعات چه کسانی هستند؟

اطلاعات در حال حاضر مانند سوخت جدیدی هستند که دلالان اطلاعات از آن به تمامی روش‌هایی که می‌توانند استفاده می‌کنند. آن‌ها داده‌ها را از صدها منبع مختلف در دنیا جمع‌آوری می‌کنند: از اطلاعات سرشماری گرفته تا ارزیابی‌ها، سوابق عمومی و حتی برنامه‌های کارت وفاداری (براساس میزان وفاداری مشتری‌ها، مزیت‌های خاصی به آن‌ها اعطا می‌شود). دلال‌ها بعد از جمع‌آوری اطلاعات، آن‌ها را به سازمان‌های مختلف می‌فروشند. محققی که در سال ۲۰۱۴ در مورد نقش دلال اطلاعات نوشت، سازمان آن‌ها را سازمانی مخفی و غیر قابل رویت معرفی کرد.

یک قانون نظارتی کامل برای صنعت دلالی اطلاعات وجود ندارد؛ البته با معرفی مقررات حفاظت از اطلاعات عمومی (یا GDPR) در اتحادیه اروپا، کنترل‌کننده‌های داده باید تضمین دهند که کاربران می‌دانند از اطلاعات آن‌ها در چه جاهایی استفاده می‌شود.

مقاله‌های مرتبط:

• تعداد کاربران متأثر از رسوایی فیسبوک و کمبریج آنالیتیکا به ۸۷ میلیون نفر رسید

اما بازیگران بزرگ عرصه‌ی دلالی اطلاعات چه کسانی هستند؟

Acxiom و Experian شاید شناخته‌شده‌ترین دلالان داده باشند که از این راه پول زیادی هم به‌دست آورده‌‌اند. Acxiom در سال مالی ۲۰۱۸، حدود ۹۵ میلیون دلار (معادل ۷۱ میلیون پوند) سودآوری داشت و به‌تازگی توسط غول تبلیغاتی IPG خریداری شد.

البته هزاران بازیگر کوچک‌تر در عرصه دلالی اطلاعات حضور دارند؛ اما باید به این‌ها، نرم‌افزارها و وب‌سایت‌ها را نیز اضافه کرد. نرم‌افزارها و وب‌سایت‌ها با رضایت مشتری‌ها و کاربران اطلاعات، آن‌ها را استخراج می‌کنند و به نهادهای تبلیغاتی می‌فروشند. سازمان ICO از انگلستان برای بررسی دلالی‌ها، نهادهای Experian، Lifecyle marketing (مالکان Emma's Diary، (CACI، و Data8 را مورد بازرسی قرار داد.

دلال‌ها در رسوایی فیسبوک چه نقشی داشتند؟

کمپین‌های دیجیتالی در حال حاضر برای احزاب سیاسی بسیار مهم هستند. این کمپین‌ها، روابط پیچیده‌ای با دلال‌ها و شرکت‌های تحلیل داده‌‌ دارند. در ماجرای فیسبوک هم ردپای سه شریک دلال دیده می‌شد: Acxiom، Experian، و Oracle Data Cloud. اطلاعات کاربران به احزاب سیاسی فرستاده می‌شد تا آن‌ها بتوانند براساس جنسیت، موقعیت مکانی، علایق و رفتارها شناخت بهتری از جامعه مخاطب خود داشته باشند. مشخصا در صورت داشتن اطلاعات کافی از جامعه‌ی هدف، پیاده‌سازی طرح‌ها ساده‌تر و بهتر صورت می‌گیرد.

برخورداری از اطلاعات باعث می‌شد که احزاب سیاسی بتوانند هدف خود را بسیار موثرتر براساس اطلاعات به‌دست آمده تعیین کنند. اطلاعات شامل موارد مختلفی می‌شدند؛ از جمله‌ این‌که؛ آیا آن‌ها مالک خانه‌ی خود هستند، آیا آن‌ها قصد خرید خودرو دارند، یا آیا مشتری وفادار برند خاصی هستند یا خیر.

به‌عنوان مثال، تبلیغ‌کننده‌ای قصد دارد خانمهایی را که به‌تازگی مادر شده‌اند، هدف خود قرار دهد. تبلیغ‌کننده می‌تواند از اطلاعات دلال‌ها درمورد اشخاصی که به‌تازگی وسایل مربوط به بچه‌داری را خریداری کرده‌اند، استفاده کند.

Facebook اکنون اعلام کرد که به چنین شیوه‌ای پایان خواهد داد. این شیوه یکی از روش‌های کلیدی تبلیغ‌کنندگان برای جذب و دریافت اطلاعات کاربران در مورد دوستان، سبک زندگی، خانواده‌ها، مسائل مالی و سلامتی آن‌ها بود.

مقاله‌های مرتبط:

• قوانین جدید فیسبوک برای جلوگیری از نشر اطلاعات کاربران

گام بعدی

سازمان Privacy International، روش تحقیقاتی سازمان ICO را پیچیده می‌داند. پل رایت، مدیر اجرایی پلتفرم تبلیغاتی آیوتک گفت:

پدیده‌ی سوء استفاده از داده‌ها و اطلاعات، پدیده‌ای شایع و نظام‌مند است که خیلی فراتر از حوزه‌ی فیسبوک و شرکت‌های دیگر است. با روی کار آمدن مقررات حفاظت از اطلاعات عمومی، سوء استفاده‌کنندگان کمی بیشتر احتیاط خواهند کرد که مبادا گرفتار جریمه‌های این نهاد شوند.

گرت اولدیل یکی از اعضای شرکت حقوقی شارپ پریتچارد معتقد است که ورود مقررات کنترل‌کننده ICO می‌تواند سایت‌هایی مثل Emma's Diary را مجبور به بازنویسی سیاست‌های حفظ حریم خصوصی کند. او در این‌باره به بی‌بی‌سی گفت:

طبق نگرش ICO، تنها رضایت شما از استفاده از اطلاعات‌‌تان هنگام ثبت‌نام در سایت‌ها کافی نیست و باید به‌طور قطعی مشخص شود که از این اطلاعات برای اهداف سیاسی استفاده نخواهد شد. دیگر قابل قبول نیست که افراد تنها برای هدف شخصی خودشان در سایتی عضو شوند؛ ولی از اطلاعات آن‌ها برای اهداف کاملا متفاوتی استفاده شود.

آیا ویژگی ارسال گیف لینکدین برای کسب‌وکارها کاربردی است

امکان ارسال گیف ویژگی است که به تازگی به بخش پیغام لینکدین اضافه شده است. با اینکه ارسال گیف ویژگی جالبی است اما به نظر برخی کاربران وجود آن در شبکه‌ی اجتماعی لینکدین غیر ضروری است. لینکدین شبکه‌ی اجتماعی است که در زمینه‌ی کسب‌وکار فعالیت می‌کند و بسیاری از افراد نیروی کار مورد نظر خود را با بررسی رزومه‌ی آن‌ها در لینکدین استخدام می‌کنند.

به همین دلیل نوع پست‌هایی که در این شبکه‌ی اجتماعی به اشتراک گذاشته می‌شود در زمینه‌یکسب‌وکار است و بحث در مورد تخصص‌های کاری موضوع اصلی هر ارتباطی در این شبکه‌ی اجتماعی است. تمرکز اصلی لینکدین روی موضوع کسب‌وکار است و همین باعث شده اغلب کاربران با نام و نام خانوادگی اصلی خود در آن عضو شوند. اغلب شرکت‌ها پروفایل دارند و کارمندان به راحتی می‌توانند محل کار، عنوان شغلی و سابقه‌ی کاری خود را ذکر کنند.

مقاله‌های مرتبط:

• آموزش: ساختن پروفایل حرفه‌ای در لینکدین و بازاریابی از طریق آن
• ویژگی مشترک پروفایل‌ های ضعیف لینکدین
• اشتباهات رایج کاربران در لینکدین

تمام ارتباطات در لینکدین با موضوع کسب‌وکار شکل می‌گیرند و هیچ‌کس دنبال پیدا کردن دوست‌های جدید یا به اشتراک گذاشتن پست های خنده‌دار نیست. اما به عقیده‌ی کاربران اضافه شدن امکان ارسال گیف، لینکدین را از هدف اصلی آن دور کرده است. البته موضوع این نیست که شاید برخی کاربران فایل‌های گیف را دوست نداشته باشند، اتفاقا این نوع فایل‌ها در شبکه‌های اجتماعی مانندفیسبوک و توییتر بسیار پرطرفدار است. موضوع این است که به عقیده‌ی برخی کاربران محیط کاری جدی لینکدین برای ارسال گیف مناسب نیست. همچنین برخی از آن‌ها گفته‌اند بسیاری از کاربران با ارسال گیف برای آن‌ها مزاحمت ایجاد کرده‌اند و این موضوع برایشان خوشایند نبوده است.

کاربرانی که از این موضوع احساس رضایت نمی‌کنند دوست دارند لینکدین محیطی برای به اشتراک گذاشتن ایده‌ها، نوآوری‌ها و فرصت‌های شغلی جدید باشد. محلی که افراد می‌توانند از مهارت‌های یکدیگر نکات آموزنده و مهمی را یاد بگیرند. لینکدین محیطی برای برقراری روابط مهم کاری است و نباید با سایت‌های دوست‌یابی یا سایت‌های تفریحی اشتباه گرفته شود و امکان ارسال گیف لینکدین را از اهداف اصلی آن دور می‌کند.

DHCP چیست و چطور کار می کند

اتصال به شبکه برای هر سیستم درون شبکه، منوط به داشتن یک آدرس آی‌پی صحیح است. پروتکل DHCP کار اختصاص آی‌پی بصورت خودکار را در یک شبکه انجام می‌دهد.

پروتکل DHCP مخفف Dynamic Host Configuration Protocol، نوعی از پروتکل برای پیکربندی هاست به‌طور پویا است که به هر دستگاه موجود در شبکه، یک آدرس IP اختصاص می‌دهد. هر دستگاه با اتصال به اینترنت نیازمند آدرس IP است. این آدرس از طریق یک روتر دارای سرویس DHCP اختصاص داده می‌شود. در شبکه‌های خیلی بزرگ یک روتر به‌تنهایی نمی‌تواند تمام دستگاه‌های متصل را مدیریت کند. در این موارد یک سرور اختصاصی فقط برای اختصاص آدرس IP به دستگاه‌ها در شبکه قرار می‌گیرد. در این حالت پروتکل DHCP به جای روتر، روی سرور اجرا می‌شود.

DHCP نه تنها اختصاص‌دهنده‌ی آی‌پی آدرس است، بلکه مدیریت پیکربندی شبکه برای subnet mask ،default Gateway و سرویس DNS نیز برعهده‌ی این پروتکل است.

معماری DHCP

در معماری DHCP سه بخش حائز اهمیت است: یک مشتری DHCP، یک سرور DHCP  و عامل رله DHCP.

مشتری یا کلاینت، هر دستگاهی است که می‌تواند به اینترنت وصل شود و با سرور ارتباط برقرار کند. نه تنها تلفن‌ها و سیستم‌های کامپیوتری مشتری محسوب می‌شوند، بلکه پرینترها و سرورهای داخل شبکه نیز شامل مشتریان هستند. سرور DHCP یک سیستم کامپیوتری است که کار اختصاص IP را انجام می‌دهد.

DHCP relay agents یا عوامل رله ارسال سیگنال تقاضا بین کلاینت و سرور را انجام می‌دهند. آنها بخش ضروری یک شبکه نیستند، ولی در شبکه‌های عظیم حضور آنها لازم است.

تخصیص DHCP

یک آدرس IP از زمانی که اختصاص می‌یابد، دارای دوره عمر محدودی است. IP که توسط DHCP امروز به یک سیستم اختصاص می‌یابد، ممکن است متفاوت با فردا باشد. اگر سیستم پیش از اینکه مدت زمان تخصیص از میان برود به شبکه برگردد یا در شبکه بماند، آی‌پی آن تغییر نمی‌کند. در غیر اینصورت IP جدیدی به دستگاه اختصاص داده می‌شود.

هر دستگاه در شبکه می‌تواند درخواست تجدید تخصیص DHCP کند. این درخواست موجب ایجاد یک IP آدرس جدید برای دستگاه می‌شود. برای اینکار از تنظیمات شبکه روی کامپیوتر یا تنظیمات Wifi روی تلفن همراه استفاده می‌شود.

هدف DHCP

وجود DHCP در شبکه برای تشخیص تعداد دستگاه‌هایی که می‌تواند به شبکه متصل باشد، ضروری است. با ورود هر دستگاه به شبکه لازم است فورا یک آدرس IP به آن اختصاص یابد، طوری که با سایر IP های موجود در شبکه تداخل نداشته باشد. عدم حضور DHCP منجر به تداخل IP و در نتیجه مانع از اتصال دستگاه به شبکه به‌سادگی و سرعت می‌شود. این مساله یکی از مشکلات مدیریت شبکه است. اختصاص IP به‌صورت دستی و رفع مشکل تداخل حتی در شبکه‌های کوچک، کاری ملال‌آور و زمان‌بر است. در شبکه‌های بزرگ چنین کاری تقریباً غیر ممکن است.

خدمت مهم DHCP به مدیران شبکه، اختصاص IP به‌صورت اتوماتیک به تمام دستگاه‌های موجود درشبکه است. همچنین به‌دلیل داینامیک بودن آدرس‌ آی‌پی‌ها در دسترس نبودن IP برای یک سیستم کامپیوتری به‌ندرت اتفاق می‌افتد. در چنین شبکه‌ای امکان اتصال بینهایت دستگاه نیز امکان‌پذیر خواهد بود.

مقاله‌های مرتبط:

• تفاوت روتر، سوئیچ و هاب چیست؟
• چگونه می‌توانیم مشکلات شبکه وای فای را حل کنیم

تداخل IP با DHCP

با اینکه DHCP مسئول اختصاص IP است، گاهی می‌تواند خود عامل تداخل ای پی نیز باشد. وجود خطا در دی‌اچ‌سی‌پی باعث ایجاد این مشکل می‌شود، اما خود این پروتکل می‌تواند در حین کار مشکل را برطرف کند. اغلب اوقات زمانی‌که خطای تداخل IP را روی سیستم خود می‌بینید، تنها کافیست آن‌را نادیده بگیرید تا مشکل خودبه‌خود برطرف شود. اگر مشکل باقی بماند، باید روتر را ریستارت کنید. باز هم اگر مشکل تداخل برطرف نشود، احتمالا با مساله‌ی بزرگتری در شبکه روبه‌رو هستید که روتر و DHCP با آن دست به‌گریبان هستند.